No spang

Lieve allemaal,

Gisteren ben ik vertrokken naar Paramaribo, en ook veilig aangekomen. De vlucht is prima verlopen en naast Arianne en mij zat nog een aardige jongen uit Amsterdam. In het vliegtuig hebben we vooral film gekeken, wat ik natuurlijk helemaal niet erg vond. Het was wel een beetje apart toen we om 10.00 een warme maaltijd kregen. De logica hiervan snapte ik persoonlijk niet want in Paramaribo was het toen 5.00 ’s ochtends. Maargoed het was wel te eten dus…

Toen we na ongeveer 9 uur aankwamen in Paramaribo liepen we tegen een warme muur aan. Het was zo’n 37 graden volgens de piloot. Gelukkig is de airco uitgevonden en die was tijdens ons half uur durende paspoortcontrole van harte welkom. Na onze bagage te hebben opgehaald zijn we met 2 andere meiden( ook v.d. hbo-v, maar hebben een andere stageplek) naar buiten gelopen en daar stonden een heel aantal mannen te roepen of we een taxi nodig hadden. Maar we wisten dat we voor een betrouwbare taxichauffeur nog even een stukje verder moesten lopen. Daar had Arianne al snel een taxi geregeld, dus namen we afscheid van de andere meiden, en zijn we vertrokken richting de Esther stichting wat de komende 3.5 maand ons thuis word. Onderweg hebben we al veel kunnen zien van de omgeving wat erg leuk was. Overal staan kerkjes en moskees, met soms opmerkelijke namen. Aan snelheidlimieten doen ze trouwens niet, de borden staan er voor nop, want we reden constant 80 waar je 30 mocht….

Eenmaal aangekomen bij de Esther stichting moesten we even wachten voordat er iemand kwam om ons naar ons huisje te brengen. Dit ging allemaal op z’n Surinaams, dus dat duurde even. We konden gelijk even wennen aan de manier waarop het hier gaat, alles in rustig tempo. Ook de taal is even wennen, ze praten dan wel Nederlands maar je verstaat er de helft niet van. Ons huisje is niet zo groot en oud, als je binnenkomt kom je in een klein woonkamertje en verder is er een klein keukentje met een aanrecht op kniehoogte (waarom zo laag? Misschien hebben ze graag last van hun rug?), twee slaapkamers en een douche en wc, en laat ik de berging niet vergeten. (en het strijkijzer, alsof het nog niet warm genoeg is) We hebben geen internet, daarvoor moeten we dus naar een internetcafé. We hebben geen klamboes die er wel hoorden te zijn, maar we hadden gelukkig wel een ventilator. Uiteraard werd ik gelijk gestoken door de muggen dus ik loop nu al rond met 5 enorme muggenbulten.(Volgens de mensen hier heb ik gewoon mijn omgeving ontmoet en weet ik nu dat ik ze niet aardig vind.)

We hebben nog wat boodschappen gedaan gisteren en onze koffers uitgepakt. De warmte is echt wennen, het is heel drukkend en er is bijna geen wind. Gisteravond hebben we nog lekker Hollands gegeten, een cupasoepje en een glas ranja. ‘s Avonds was het erg lekker want het waaide lekker en dus hebben we de hele avond buiten gezeten. De mensen die hier verder wonen waren met z’n allen domino aan het spelen en vroegen nog of wij mee wilden doen. Misschien een volgende keer. We hebben ook nog kennis gemaakt met onze buurman, een schat van een man, hij zei: we zijn buren dus we moeten maar goed voor elkaar zorgen. Toen we naar bed gingen liep hij nog even naar ons toe en zei dat we de deur altijd op slot moeten doen, en hij zei dat hij om 5 uur ’s ochtends altijd wakker word en de radio aan doet en dan lekker in bed blijft liggen en dat de zuster dan later bij hem kwam, maar dat wij dan gewoon in bed mochten blijven liggen. (Niet dat wij van plan waren om 5 uur ’s ochtends al uit bed te gaan maar toch…)

Vanochtend werd ik al om half 6 wakker want toen kwam de zuster bij de buurman en die riep: Goedemorgen meneer Nooitmeer. En toen dacht ik, goedemorgen zuster, fijn dat u mij ook wekt :D. Toch heb ik nog weer lekker verder geslapen. We zijn tegen 8:30 opgestaan en na het ontbijt gingen we op zoek naar mevrouw Leerdam, omdat we nog een aantal vragen voor haar hadden. Zij was er eerst nog niet dus moesten we nog even wachten. Zij heeft ons later het een en ander laten zien en verteld. We hebben gevraagd of we hun wasmachines mogen gebruiken en dat mocht tegen een kleine vergoeding, dus dat scheelt weer hoeven we niet in onze vieze en verroeste gootsteen onze was te doen. Vervolgens hebben we even een simkaart gehaald, dit deden we lopend en bijna iedereen die we tegenkwamen floot of toeterde naar ons en we werden er nog aan herinnerd dat we een lekkere kont hadden, altijd goed om te weten natuurlijk. Anderen vonden ons chagrijnig want we keken strak voor ons uit en we werden gegroet door 2 jongens die vervolgens zeiden: “Zo gaan we boos doen?”. We hebben later nog fietsen geregeld bij Jopie en die worden morgen gebracht. Verder hebben we weinig gedaan, want het is gewoon te warm om iets te doen, onze 2e ventilator is nog gebracht dus dat is wel fijn, maar nog steeds is het wel erg warm. No spang dus want anders houd je het niet vol. De zusters sloffen hier af en toe even voorbij en de mensen groeten ons vriendelijk en iedereen weet ondertussen dat er 2 Nederlandse meisjes naast meneer Nooitmeer wonen.

Morgen gaan we het centrum in, gaan we een zwembadkaart aanschaffen en een bezoekje brengen aan de centrale markt zodat we fruit in kunnen inslaan en nog wat cultuur kunnen opsnuiven.

Liefs,
Sharon

PS: Ik zal helaas geen foto’s kunnen plaatsen de eerste maand, want na één foto is het fototoestel gecrasht.